Eindelijk hebben onze groen-witten voor het eerst dit seizoen een thuisduel in winst weten om te zetten. In het duel met rode lantaarndrager VC Vlissingen werd uiteindelijk een zwaarbevochten 1-0 overwinning over de streep getrokken.
In dit uiterst belangrijke degradatie duel hadden de bezoekers misschien wel meer balbezit, maar onze groen-witten creëerden zeker in de 1e helft de meeste kansen, waaronder de 1-0 van aanvoerder Koen Post na een half uur wedstrijd. Met dit doelpunt werd hij na 99 minuten uiteindelijk tot matchwinnaar gekroond. Een spannende en tumultueuze slotfase waarin onze groen-witten onder grote druk kwamen te staan, werd overleefd en uiteindelijk werden de broodnodige drie punten binnen gesleept. Daarmee wordt, in ieder geval voor even, afstand genomen van de naaste belagers in de strijd tegen degradatie, Lewedorpse Boys, Wolfaartsdijk en nummer laatst, VC Vlissingen.
Nadat Brian van Hoorn, op aangeven van scheidsrechter Mathon uit het Brabantse Oosterhout, namens Zaamslag had afgetrapt, had Wout Hamelink zijn ploeg al in de eerste minuut op voorsprong kunnen schieten, ware het niet dat het veld de spits niet gunstig gezind was. Door één van de vele polletjes sprong de bal op en schoot hij hoog over het Vlissingen doel. Nog binnen de tien minuten kreeg de spits een volgende mogelijkheid toen hij de diepte in werd gestuurd. Hij voerde zijn actie net iets te ver door, maar toch wist hij Teun van Fraeijenhove te bereiken, die eveneens hoog over besloot. Onze groen-witten waren zich er terdege van bewust dat er vandaag gewonnen moest worden om niet in nog grotere degradatiezorgen terecht te komen. De ploeg van André Siereveld begon dan ook fel en geconcentreerd aan de wedstrijd met de nodige kansen tot gevolg. Want na de kansen in de eerste tien minuten, was de volgende mogelijkheid in minuut elf voor Brian van Hoorn. Zijn inzet van dichtbij kon ternauwernood worden geblokt door een Vlissingen verdediger. Zo kreeg de Zaamslag aanhang een interessant eerste kwartier voorgeschoteld.
VC Vlissingen, met veel technisch begaafde spelers in het team, had het duidelijk heel lastig op het zware en moeilijk bespeelbare veld. Ze probeerden wel te voetballen, waardoor het een open wedstrijd werd, maar tot kansen kwam de ploeg van trainer Thomas Ragut aanvankelijk niet. Na een kwartier gebeurde er vervolgens vrij weinig en werd er vooral veel strijd op het middenveld geleverd. Tot het scorebord de 30 minuten aanwees en onze groen-witten een hoekschop kregen toegekend. Deze leek afgeslagen te worden, maar de aanval liep door en uiteindelijk werd de bal in de doelmond gebracht waar Koen Post in een mêlee van spelers het beslissende laatste tikje gaf wat de bal in het doel deed verdwijnen, 1-0. Het had er alle schijn van dat Roy van der Staal op dat moment hinderlijk buitenspel stond en scheidsrechter Mathon op basis daarvan het doelpunt zou afkeuren. Maar omdat zijn assistent de vlag omlaag hield werd het doelpunt toegekend.
De o zo gewenste voorsprong was op dat moment verdiend. Deze voorsprong vasthouden en indien mogelijk uitbreiden was het devies, want gezien de kwaliteit van de spelers van Vlissingen zou deze krappe marge wel eens onvoldoende kunnen zijn. Onze groen-witten verdedigden net als vorige week compact en gaven daardoor weinig tot niets weg. Pas tien minuten voor rust was er een eerste mogelijkheid voor de bezoekers, maar doelman Bryan Buren was op zijn post. De Zaamslag goalie moest enkele minuten later opnieuw zijn kwaliteiten tonen. Uit een hoekschop van Vlissingen kwam de bal terecht bij Morad Bobouh, wiens schot op fraaie wijze werd gepareerd. Het was het laatste wapenfeit van de 1e helft, dus gingen beide ploegen met een 1-0 tussenstand de rust in, op dat moment nog steeds een verdiende voorsprong voor onze groen-witten.
Dezelfde elf spelers aan Zaamslag zijde stonden aan de aftrap voor de 2e helft. Er was geen enkele reden voor trainer André Siereveld om te wisselen, de voorsprong was er en iedereen werkte hard en deed zijn uiterste best. Nu was het zaak om de voorsprong verder uit te bouwen. Makkelijker gezegd dan gedaan zou je zeggen, maar toch kregen ze daar na twee minuten al de mogelijkheid toe. Na een onderschepping op het middenveld stuurde Brian van Hoorn zijn kompaan Wout Hamelink op de rechterflank diep. De spits leverde een prima voorzet af op diezelfde Brian van Hoorn, die als een haas naar voren was gesneld, maar de bal in kansrijke positie op een haar na miste. Andermaal werd aangetoond dat de bezoekers net als voor rust de nodige ruimte lieten achter hun verdediging, maar vooralsnog wisten onze groen-witten daar niet van te profiteren.
Nadat scheidsrechter Mathon een aantal RCS spelers tot de orde had gemaand vanwege verbaal geweld tegen elkaar, was het Said Bouzambou die in de 54e minuut voor gevaar zorgde. Doelman Bryan Buren stond aan de grond genageld, maar zag tot zijn opluchting het schot van de Vlissingen aanvoerder rakelings naast zijn doel verdwijnen. Het was weer een signaal dat de minimale 1-0 marge wel eens onvoldoende zou kunnen zijn. Met Cees van Tiel binnen de lijnen ten koste van Mika Loof probeerde André Siereveld iets meer defensieve zekerheid in te bouwen, maar ondanks dat ontstond af en toe toch het nodige gevaar. Nadat centrale verdediger Roy van der Staal na ruim een uur wedstrijd een uitbraak met een perfecte sliding vroegtijdig de kop had ingedrukt, was het de beurt aan Serafer Sari. Hij was de laatste schakel in een vloeiende aanval van Vlissingen over de as van het veld. Het werd hem net moeilijk genoeg gemaakt door de Zaamslag defensie, waardoor zijn inzet over het doel verdween.
De tijd verstreek in het voordeel van onze groen-witten en inmiddels braken de laatste twintig minuten aan, dus moest VC Vlissingen risico’s gaan nemen om de gelijkmaker te forceren. Daarmee ontstond er meer ruimte waar onze groen-witten mogelijk van zouden kunnen profiteren. De tot dan prima leidende scheidsrechter Mathon, die gezien het sportieve karakter van de wedstrijd nog enkele kaart had hoeven te trekken, begon in de slotfase ineens met kaarten te zwaaien. Eerst ging Wout Hamelink in zijn boekje wegens commentaar op de leiding, waarna Cees van Tiel en Sam Cornelissen volgden vanwege hetzelfde vergrijp. Een onnodige en tegelijkertijd onbegrijpelijke gedragsverandering van de scheidsrechter. De bezoekers proefden dat onze groen-witten onrustig werden en persten er een volgende aanval uit, die in de 71e minuut bijna de gelijkmaker opleverde. Morad Bobouh trof echter de buitenkant van de paal. Door de risico’s die Vlissingen nam, kwam er inderdaad ruimte, maar daar gingen onze groen-witten onzorgvuldig mee om.
De klok liep door en inmiddels waren de 90 minuten bijna verstreken toen de voor Wout Hamelink ingevallen Stijn Dekker de wedstrijd had kunnen beslissen, maar zijn schot had te weinig overtuiging en verdween over het doel van Shurmelon Nicolina. Bij het ingaan van de blessuretijd zette Vlissingen alles op alles en daarbij maakte Khalid el Hattach op het middenveld een behoorlijke overtreding op Arno Scheele. Gelijk ontstond er een opstootje rond de op de grond liggende middenvelder. In het tumult van geduw en getrek had ook Roy van der Staal zich gemeld, in een poging zijn ploeggenoot te beschermen. Nadat de gemoederen enigszins waren bedaard riep scheidsrechter Mathon de maker van de overtreding, Khalid el Hattach en Roy van der Staal bij zich en toonde tot ieders verbazing beiden de rode kaart. Totaal onnodig en totaal niet in de geest van de wedstrijd, die tot het moment van de overtreding uiterst sportief was verlopen. Dit had, zoals gebruikelijk het geval is, met geel afgedaan kunnen en moeten worden, maar daar dacht de leidsman dus anders over.
Met tien tegen tien moest verder gestreden worden in de blessuretijd die inmiddels al een paar minuten liep. Uiteindelijk overleefden onze groen-witten de extra negen minuten die scheidsrechter Mathon bijtelde, ondanks een verwoestende uithaal in de vijfde minuut van de extra tijd van de voet van Amran Dahraoui. Doelman Bryan Buren zag het gevaar op zich afkomen en bokste de bal uit zijn doel. Het eindsignaal na 99 minuten zorgde voor een zucht van verlichting in het Zaamslag kamp. Na zes opeenvolgende nederlagen en twee gelijke spelen konden voor het eerst sinds 18 november weer eens drie punten worden bijgeschreven en tevens is het pas de eerste thuisoverwinning van het seizoen. De Zaamslag aanhang wordt wat dat betreft niet erg verwend dit seizoen, maar wie weet zit er nu nog een mooi vervolg van de competitie in het vat. Veel wedstrijden gingen met minimaal verschil verloren, misschien zit het onze groen-witten in de komende wedstrijden een keer mee, zoals dat vandaag het geval was. Komende zaterdag reizen onze groen-witten af naar Goes voor het treffen met SSV ’65 dat met zeven punten meer op de veilige 9e plaats staat.
Nadat scheidsrechter Mathon na afloop van de wedstrijd het wedstrijdformulier had vastgelegd bleek bij controle dat de verkeerde spelers met rood op het formulier stonden. Bij VC Vlissingen stond Milton Roemeratoe met rood genoteerd en bij Zaamslag was dat Teun van Fraeijenhove. Heel bijzonder, aangezien Teun van Fraeijenhove ruim voor de bewuste overtreding al lang en breed was gewisseld. De scheidsrechter erkende zijn fout en zou dit bij thuiskomst rechtzetten. Ook over de aan de rode kaarten gekoppelde codes was onduidelijkheid. Waren deze nu wel of niet juist toegekend, de toekomst zal het uitwijzen.
Opstelling Zaamslag : Bryan Buren, Kevin Segers, Fabrice van Holsbeke, Roy van der Staal, Lars de Jonge, Teun van Fraeijenhove (85. Michael Christina), Koen Post ©, Arno Scheele, Mika Loof (55. Cees van Tiel), Wout Hamelink (85. Stijn Dekker) en Brian van Hoorn (68. Sam Cornelissen).
Bekijk de foto's
